عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
اعلام اجرای استاندارد آلایندگی «یورو ۶» برای تمام خودروهای داخلی از سال ۱۴۰۶، در نگاه نخست اقدامی مترقی و قابل تقدیر به‌نظر می‌رسد. جامعه‌ای که هوای پاک و سلامت شهروندان را در اولویت قرار می‌دهد، ناگزیر باید مسیر خود را با معیارهای جهانی هماهنگ کند. اما پرسش اصلی اینجاست که آیا زیرساخت‌های این هدف، واقعا فراهم شده است؟
در حال حاضر، طبق گزارش‌های منتشره، بخش قابل توجهی از بنزین و گازوئیل کشور هنوز در سطح «یورو ۴» تولید و توزیع می‌شود و تنها در برخی کلان‌شهرها سوخت یورو ۵ در دسترس است. به بیان دیگر، کشور هنوز به‌صورت کامل از مرحله یورو ۴ عبور نکرده، اما در سطح سیاست‌گزاری، گام بعدی یعنی یورو ۶ اعلام شده است. این همان شکاف کلاسیکی است که در برخی از تصمیم‌های صنعتی کشور مشاهده می‌شود: سرعت قانون‌گذاری از سرعت واقعیت‌های اجرایی بیشتر است.
استاندارد آلایندگی یورو ۶ صرفا به معنای نصب فیلترهای بیشتر یا استفاده از کاتالیست‌های پیشرفته‌تر نیست؛ بلکه وابستگی مستقیم به کیفیت سوخت دارد. خودرویی که با سوخت غیراستاندارد کار کند، نه‌تنها آلایندگی کمتری نخواهد داشت، بلکه ممکن است آسیب بیشتری به موتور و سامانه احتراق وارد شود. به‌عبارت روشن‌تر، اگر بنزین و گازوئیل در سطح یورو ۶ نباشند، خودروی یورو ۶ عملا بی‌معنا خواهد بود.
صنعت خودرو کشور طی سال‌های اخیر، با فشارهای متعددی از جمله کاهش تولید، نوسان قیمت مواد اولیه و چالش‌های فناوری روبه‌رو بوده است. حال در چنین شرایطی، اجرای استاندارد سختگیرانه‌تری بدون اصلاح موازی در بخش سوخت، تنها به افزایش هزینه تولید، قیمت تمام‌شده و حتی توقف برخی خطوط منجر می‌شود. در نهایت هم مصرف‌کننده است که بهای این عدم‌هماهنگی را با پرداخت هزینه بیشتر و بهره‌مندی کمتر از کیفیت واقعی می‌پردازد.
کشورهایی که موفق به اجرای استانداردهای یورو ۶ شده‌اند، ابتدا مسیر ارتقای پالایشگاه‌ها و کیفیت سوخت را پیموده‌اند و سپس الزام خودروسازان را اجرا کرده‌اند. در واقع، استاندارد آلایندگی در این کشورها نه از مسیر دستور، بلکه از مسیر آمادگی فنی و اقتصادی عبور کرده است.
راه‌حل روشن است: به جای آن‌که خودروسازان به تنهایی هدف قرار گیرند، باید میان وزارت نفت، سازمان محیط‌زیست و وزارت صمت یک نقشه راه مشترک و واقعی تدوین شود. این نقشه باید هم‌زمان بر سه محور تمرکز کند: بهبود کیفیت سوخت، ارتقای فناوری موتور و نظارت واقعی بر مصرف‌کنندگان بزرگ سوخت مانند ناوگان حمل‌ونقل عمومی و خودروهای فرسوده، یورو ۶ تنها یک عدد نیست؛ نمادی از بلوغ صنعتی و زیست‌محیطی است.
